Nadat onderhandelingen met de directie vrijdagavond op niets uitgelopen zijn, hebben de vakbonden van het callcenter Sitel Belgium beslist om bij het paritair comité een verzoeningsvergadering aan te vragen onder leiding van een sociaal bemiddelaar. Een datum hiervoor is er nog niet. Kortere prikacties worden in tussentijd niet uitgesloten. Sitel Belgium stelt in Diegem 900 en in Geel 150 mensen tewerk.
Onrust
Bij Sitel is er al een tijd sociale onrust over het feit dat het Amerikaanse moederbedrijf een herstructurering wil doorvoeren wat in een nog onduidelijk aantal ontslagen zou resulteren. Een deel van het personeel legde een tiental dagen geleden een dag lang het werk neer. De vakbonden bereikten een dag later met de directie een voorakkoord. Hierin werden de ontslagen afgevoerd. Ontslagen zouden enkel kunnen als het bedrijf echt in moeilijkheden zou geraken. De directie beloofde ook de arbeidsomstandigheden te verbeteren.
Onderhandelingen
Over het voorakkoord was er een mondeling akkoord maar directie en vakbonden slaagden er vrijdagavond niet in om dit op papier te zetten. "We vermoeden dat er hierover onenigheid was tussen de Belgische directie en de leiding van het moederbedrijf en men vooral tijd wou winnen. Tijdens de onderhandelingen met ons heeft de directie ook het personeel per dienst bijeengeroepen en gevraagd om niet te staken wat een curieuze manier van onderhandelen is", aldus vakbondssecretaris Eric Van der Smissen (BBTK). (belga/adv)
donderdag 19 juni 2008
woensdag 18 juni 2008
Persbericht 17/06/08: Liefkenshoektunnel tolvrij!
Aan de vooravond van de manifestatie van de vrachtwagenchauffeurs in Brussel pleiten Frank Hosteaux en Erik De Bruyn voor een atypische coalitie tussen de vrachtvervoerders en de tegenstanders van de Oosterweelverbinding.
Liefkenshoektunnel tolvrij!
“Ergens in Brabant, op een burcht aan de Schelde, woonde de reus Druon Antigoon. Elk schip dat voorbijvoer, moest een zware tol betalen. Van degene die niet wou betalen, werd een hand afgehakt en in de Schelde geworpen. Tot de Romeinse soldaat, Silvius Brabo, de reus overwon. Hij hakte op zijn beurt de hand van de reus af en wierp ze in de Schelde. Zo zou de naam Brabant ontstaan zijn”.
Wij zoeken een nieuwe Silvius Brabo. Een die de hand afhakt van de reus die tol heft ter hoogte van de Liefkenshoektunnel.
Een tolvrije Liefkenshoektunnel zou de druk van het vrachtwagenverkeer op de Antwerpse Ring aanzienlijk verminderen. Zo koopt Antwerpen en Vlaanderen de noodzakelijke tijd om een verstandige beslissing te nemen over de Oosterweelverbinding.
Bovendien kan er voor een stuk worden tegemoet gekomen aan de eisen van de kleine en de zelfstandige wegtransporteurs. Zij eisen compensaties voor de stijgende prijzen van diesel, die de leefbaarheid van vooral kleine transporteurs en zelfstandigen onder druk zet. Lastenverlagingen, d.w.z. minder bijdragen voor de sociale zekerheid en overheid, zullen wij nooit goedkeuren. Maar een automatische indexering van de vervoerprijzen aan de dieselprijs, en snellere betaling van de facturen door de andere bedrijven, zoals de transportfederatie UPTR vraagt, kan men o.i. zelfs “goed bestuur” noemen.
Maar waarom wordt het tolvrij maken van de Liefkenshoektunnel angstvallig buiten het mobiliteitsdebat gehouden ? Sinds 29 juli 2004 is de NV Tunnel Liefkenshoek eigendom van de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM). Door deze overdracht wordt het mogelijk de inkomsten van de NV Tunnel Liefkenshoek te gebruiken voor de financiering van de Oosterweelverbinding. Maar in plaats van dit geld te pompen in de bodemloze put van een slecht onderbouwd project kan men de mobiliteit in en rond Antwerpen direct verbeteren –en niet in 2013- door het tolvrij maken van de tunnel .
Voor SP.a Rood,
Erik De Bruyn
0475 65 40 73
www.sp-a-rood.be
www.bloggen.be/derodevoorzitter
Liefkenshoektunnel tolvrij!
“Ergens in Brabant, op een burcht aan de Schelde, woonde de reus Druon Antigoon. Elk schip dat voorbijvoer, moest een zware tol betalen. Van degene die niet wou betalen, werd een hand afgehakt en in de Schelde geworpen. Tot de Romeinse soldaat, Silvius Brabo, de reus overwon. Hij hakte op zijn beurt de hand van de reus af en wierp ze in de Schelde. Zo zou de naam Brabant ontstaan zijn”.
Wij zoeken een nieuwe Silvius Brabo. Een die de hand afhakt van de reus die tol heft ter hoogte van de Liefkenshoektunnel.
Een tolvrije Liefkenshoektunnel zou de druk van het vrachtwagenverkeer op de Antwerpse Ring aanzienlijk verminderen. Zo koopt Antwerpen en Vlaanderen de noodzakelijke tijd om een verstandige beslissing te nemen over de Oosterweelverbinding.
Bovendien kan er voor een stuk worden tegemoet gekomen aan de eisen van de kleine en de zelfstandige wegtransporteurs. Zij eisen compensaties voor de stijgende prijzen van diesel, die de leefbaarheid van vooral kleine transporteurs en zelfstandigen onder druk zet. Lastenverlagingen, d.w.z. minder bijdragen voor de sociale zekerheid en overheid, zullen wij nooit goedkeuren. Maar een automatische indexering van de vervoerprijzen aan de dieselprijs, en snellere betaling van de facturen door de andere bedrijven, zoals de transportfederatie UPTR vraagt, kan men o.i. zelfs “goed bestuur” noemen.
Maar waarom wordt het tolvrij maken van de Liefkenshoektunnel angstvallig buiten het mobiliteitsdebat gehouden ? Sinds 29 juli 2004 is de NV Tunnel Liefkenshoek eigendom van de Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM). Door deze overdracht wordt het mogelijk de inkomsten van de NV Tunnel Liefkenshoek te gebruiken voor de financiering van de Oosterweelverbinding. Maar in plaats van dit geld te pompen in de bodemloze put van een slecht onderbouwd project kan men de mobiliteit in en rond Antwerpen direct verbeteren –en niet in 2013- door het tolvrij maken van de tunnel .
Voor SP.a Rood,
Erik De Bruyn
0475 65 40 73
www.sp-a-rood.be
www.bloggen.be/derodevoorzitter
donderdag 12 juni 2008
Het Nieuwsblad (10/06/08): 'Hoe concreter die draak, hoe krankzinniger'. Groen! geeft juridische steun aan tegenstanders Lange Wapper
ANTWERPEN - 'Mocht het college in het najaar toch een bouwvergunning afleveren voor het Lange Wapper-viaduct zoals het vandaag in de steigers staat, dan zal onze partij de bezorgde burgers en actiegroepen voluit juridisch ondersteunen.' Groen! neemt vastberaden het voortouw in de strijd tegen de Oosterweelverbinding.
Rudi Daems van Groen! hoort bij het kleine kransje Vlaamse parlementsleden dat het Oosterweeldossier tot in de finesses beheerst. Hij merkt trouwens op dat de toppolitici - burgemeester Janssens incluis - met geen woord reppen over de gevolgen van de Lange Wapper voor de Antwerpenaar. 'Janssens komt niet eens naar de commissie, Voorhamme heeft verder onderzoek proberen te verijdelen, iemand zal het dus moeten doen. Wij.'
Groen! heeft het Gentse advocatenkantoor Larmuseau onder de arm genomen om de Antwerpse burgers te verdedigen die menen dat het college onvoldoende bezorgd is om hun welzijn en gezondheid. 'Samen met een geluidstoename wordt het fijn stof een hel voor de Antwerpenaren op het Eilandje, in Merksem en in Deurne.'
Vogels is vooral boos omdat de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) volgens haar heeft verzuimd de waarheid over de Lange Wapper te vertellen. 'Tienduizenden Antwerpenaren leven in de waan dat de Wapper een brug over de Schelde is. Niet dus. Het is een tunnel onder de Schelde in combinatie met een viaduct over woonwijken. Een autosnelweg vlak bij de stad. Hoe concreter die draak wordt, hoe krankzinniger.'
Omdat het hier de grootste infrastructurele ingreep ever betreft in Vlaanderens grootste stad, zal Vogels niet aarzelen om als het moet van de Lange Wapper de inzet van de Vlaamse verkiezingen van juni 2009 te maken.
Vogels voelt zich bedrogen: 'Het Masterplan Antwerpen zou oorspronkelijk ook aandacht hebben voor tram, fiets, voor een groene Singel. Allemaal op de lange baan, één grote flou artistique. Alle geld vloeit richting Wapper, het Masterplan is een Oosterweelplan geworden.'
De hogere versnelling van Groen! is politiek niet zonder betekenis. Freya Piryns: 'Wij zijn verheugd dat de lamp bij Vlaams minister en gemeenteraadslid Kathleen Van Brempt begint te branden. Nu de rest van de S.PA nog. De vraag is of burgemeester Janssens dat zal laten gebeuren. Want reken maar dat ook in zijn fractie de twijfel toeneemt.'
Door ons gecontacteerd, bevestigt Erik De Bruyn - de linkerflank van de SP.A en challenger van Gennez - dat de discussie in de schoot van de stadspartij nog niet is afgerond. 'Er zijn twee strekkingen. Zij die willen doorgaan en de collateral damage willen beperken. Wij die stellige zekerheid willen of de huidige Wapper wel zo'n goed idee is.'
De Bruyn gelooft niet in de praatjes dat Wapper zo snel mogelijk overeind moet staan. 'Laat ons in afwachting tijd kopen door de Liefkenshoektunnel tolvrij te maken, tot er een eensgezind draagvlak omtrent de beste keuze voor Antwerpen en de Antwerpenaar bestaat.'
Dat draagvlak is nu al breder dan enkel Groen!, blijkt uit het antwoord van De Bruyn op onze vraag of het waar is dat Dirk Van Duppen (PVDA), Gilbert Verstraelen (SP.A/districtsvoorzitter Merksem), Frank Geudens (SP.A/districtsvoorzitter Deurne), Mieke Vogels (Groen!) en De Bruyn zelf online zijn met mekaar wanneer het om de Lange Wapper gaat: 'De namen die u noemt kloppen.'
Bij monde van haar woordvoerder Nick Orbaen is de BAM niet onder de indruk van de plannen van Groen! 'Wij zijn elke keer goed weggekomen bij juridische procedures, tot bij de Raad van State. Ook het Rekenhof heeft bevestigd dat wij ons werk correct doen. Nog deze maand trekken we, maquette onder de arm, de districten Merksem en Deurne in om de burgers ons hele verhaal te vertellen.'
Rudi Daems van Groen! hoort bij het kleine kransje Vlaamse parlementsleden dat het Oosterweeldossier tot in de finesses beheerst. Hij merkt trouwens op dat de toppolitici - burgemeester Janssens incluis - met geen woord reppen over de gevolgen van de Lange Wapper voor de Antwerpenaar. 'Janssens komt niet eens naar de commissie, Voorhamme heeft verder onderzoek proberen te verijdelen, iemand zal het dus moeten doen. Wij.'
Groen! heeft het Gentse advocatenkantoor Larmuseau onder de arm genomen om de Antwerpse burgers te verdedigen die menen dat het college onvoldoende bezorgd is om hun welzijn en gezondheid. 'Samen met een geluidstoename wordt het fijn stof een hel voor de Antwerpenaren op het Eilandje, in Merksem en in Deurne.'
Vogels is vooral boos omdat de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel) volgens haar heeft verzuimd de waarheid over de Lange Wapper te vertellen. 'Tienduizenden Antwerpenaren leven in de waan dat de Wapper een brug over de Schelde is. Niet dus. Het is een tunnel onder de Schelde in combinatie met een viaduct over woonwijken. Een autosnelweg vlak bij de stad. Hoe concreter die draak wordt, hoe krankzinniger.'
Omdat het hier de grootste infrastructurele ingreep ever betreft in Vlaanderens grootste stad, zal Vogels niet aarzelen om als het moet van de Lange Wapper de inzet van de Vlaamse verkiezingen van juni 2009 te maken.
Vogels voelt zich bedrogen: 'Het Masterplan Antwerpen zou oorspronkelijk ook aandacht hebben voor tram, fiets, voor een groene Singel. Allemaal op de lange baan, één grote flou artistique. Alle geld vloeit richting Wapper, het Masterplan is een Oosterweelplan geworden.'
De hogere versnelling van Groen! is politiek niet zonder betekenis. Freya Piryns: 'Wij zijn verheugd dat de lamp bij Vlaams minister en gemeenteraadslid Kathleen Van Brempt begint te branden. Nu de rest van de S.PA nog. De vraag is of burgemeester Janssens dat zal laten gebeuren. Want reken maar dat ook in zijn fractie de twijfel toeneemt.'
Door ons gecontacteerd, bevestigt Erik De Bruyn - de linkerflank van de SP.A en challenger van Gennez - dat de discussie in de schoot van de stadspartij nog niet is afgerond. 'Er zijn twee strekkingen. Zij die willen doorgaan en de collateral damage willen beperken. Wij die stellige zekerheid willen of de huidige Wapper wel zo'n goed idee is.'
De Bruyn gelooft niet in de praatjes dat Wapper zo snel mogelijk overeind moet staan. 'Laat ons in afwachting tijd kopen door de Liefkenshoektunnel tolvrij te maken, tot er een eensgezind draagvlak omtrent de beste keuze voor Antwerpen en de Antwerpenaar bestaat.'
Dat draagvlak is nu al breder dan enkel Groen!, blijkt uit het antwoord van De Bruyn op onze vraag of het waar is dat Dirk Van Duppen (PVDA), Gilbert Verstraelen (SP.A/districtsvoorzitter Merksem), Frank Geudens (SP.A/districtsvoorzitter Deurne), Mieke Vogels (Groen!) en De Bruyn zelf online zijn met mekaar wanneer het om de Lange Wapper gaat: 'De namen die u noemt kloppen.'
Bij monde van haar woordvoerder Nick Orbaen is de BAM niet onder de indruk van de plannen van Groen! 'Wij zijn elke keer goed weggekomen bij juridische procedures, tot bij de Raad van State. Ook het Rekenhof heeft bevestigd dat wij ons werk correct doen. Nog deze maand trekken we, maquette onder de arm, de districten Merksem en Deurne in om de burgers ons hele verhaal te vertellen.'
maandag 14 april 2008
De Standaard 14/04/08: OP DE PUINEN VAN DE SUPERP.ARTIJ
Als ik me niet vergis was het op 16 januari 2007. Die avond zou Johan Vande Lanotte in Antwerpen de teksten voor het ideologisch congres van 27 januari komen toelichten.
SP.a Rood had een pak amendementen ingediend. Dat was nochtans niet gemakkelijk geweest. De ontwerpteksten waren pas vrijgegeven net voor de feestdagen, en de deadline voor de amendementen werd gezet op Driekoningen.
Ik had echt geen zin om na een overvolle werkdag naar het zogenaamde “debat” te gaan. Sinds de “managers” het in de partij voor het zeggen hadden was dat immers vooral een top-down gebeuren. Een distributie van marsorders. Bijna al onze amendementen voor het congres van maart 2006 waren neergemaaid door de mitrailleursnesten van het partijapparaat.
Een rondje hardlopen in het Deurnese Rivierenhof gaf me toch de nodige moed om naar het jeugdcentrum Trix in Borgerhout te trekken. Ik had niets voorbereid. Er waren andere SP.a-Roders afgekomen, zij het ook onvoorbereid. Tot onze grote verbazing werden onze amendementen aan de ingang aan de congresgangers uitgedeeld. Johan gaf ons vrijwel onmiddellijk het woord. Een week later zat ik in Brussel op de resolutiecommissie en een pak SP.a-Rood amendementen werd daar in de strakke regie van het congres van 27 januari in de Antwerpse Zuiderkroon opgenomen. Waaronder ook een genetisch gemanipuleerde versie van hét amendement dat heel het congres zou kleuren: er moesten opnieuw “arbeiders” op de lijsten staan (“Politiek is te veel een zaak van hoger opgeleiden geworden” luidde ons amendement, maar Johan stak ons bij wijze van spreken links voorbij met zijn arbeiders). Op 10 juni zou echter blijken dat het te weinig was en te laat: de breuk met de syndicale achterban zal pas definitief gelijmd kunnen worden door een inhoudelijke correctie, dat wil zeggen terugkomen op de sociaal-economische stellingen die de partij verdedigde ten tijde van het Generatiepact.
Gisteren las ik in een voorpublicatie in De Standaard uit “De Zestien is voor U” wat er die dagen achter de SP.a schermen gebeurde. Een eerste poging van Vande Lanotte om met behulp van BV’s en een structurele binding met een aantal middenveldorganisaties tot een superpartij te komen was op de klippen gelopen. Er was dringend een arbeidersdraai nodig om de leemte op te vullen. De SP.a-Rood amendementen kwamen daarbij van pas.
De agenda’s van de linkerzijde in de partij en die van de top lopen zelden samen. In die bijzondere dagen dus wel. Daar ben ik uiteraard niet rouwig om. Ten gronde moeten we ons echter de vraag stellen of een BV-operatie en het uitrollen van een rode loper voor de middenveldorganisaties de partij had kunnen redden op 10 juni. Om met dat laatste te beginnen. Ik heb het altijd een bijzonder naïef idee gevonden te denken dat organisaties zoals 11.11.11 of Test-Aankoop zich met één politieke partij zouden willen vereenzelvigen. Om tactische redenen ging SP.a Rood op 27 januari 2007 akkoord met het concept van een open actiepartij. Twee maanden later testten we het concept in de praktijk uit door met een lokaal buurtcomité de steun van de nationale SP.a te vragen tegen de sluiting van een postkantoor in Deurne Noord. We kregen nul op het rekwest. Het concept was duidelijk niet bedoeld om geconsumeerd te worden aan de basis, maar enkel aan de top. Alléén kreeg men op topniveau de hoofdrolspelers niet over de brug…
“De zestien procent zijn voor U”
Het aantrekken van BV’s dan. Dit soort goedkope stemmenronselarij hadden we al jaren geleden achter ons moeten laten. Een BV op de lijst zetten kan enkel dienen als kersje op de taart, op een ogenblik dat je als partij door je inhoud en je politieke actie de wind in de zeilen hebt. En dan nog op voorwaarde dat de BV met hart, ziel en vooral verstand volledig méé is met het partijprogramma. Als deze voorwaarden niet vervuld zijn dan geef je de kiezer eerder het signaal dat je hem niet voor vol aanziet.
Er waren trouwens al eerdere tekenen dat het “partijmanagement” een vreemde visie heeft op kiezers en partijleden. De afgelopen tien jaar kregen de partijleden vaak de indruk dat ze in de weg liepen als het erop aan kwam om de kiezer te bereiken. Het partijlid was blijkbaar enkel de drager van allerlei oubollige ideeën die het contact met wat er leeft in de samenleving verhinderen. Het strekte dan ook tot aanbeveling om vooral géén partijkaart te hebben als je het wou maken in de SP.a. In een no time schopten deze mensen het tot partijvoorzitter, burgemeester of staatssecretaris. Tegelijk schopten ze de SP.a terug tot zestien procent van het electoraat.
De houding van de partijleiding tegenover de leden is een indicator van haar houding tegenover de kiezer. Wie de partijleden niet ernstig neemt zal ook de kiezer niet ernstig nemen.
In de bewuste voorpublicatie lezen we:
De werkgroepen die het Pro-congres voorbereiden, hebben al stapels teksten gebaard. 'Zorg dat je van dat congres afgeraakt, want je gaat er miserie mee hebben', vertrouwt Stevaert zijn opvolger toe. De nieuwe voorzitter laat alles in de vuilnisbak kieperen. Het congres wordt voor onbepaalde tijd uitgesteld.
Dat “in de vuilnisbak kieperen” passeert hier als een fait divers de revue, maar voor een gewoon partijlid is het een pijnlijke ervaring. Ook die episode heb ik zelf meegemaakt. In 2005 maakte ik deel uit van de werkgroep economie. Voor de werkende mens was dat geen eenvoudige zaak: om 17 uur ’s avonds werd je op het kabinet van Peter Van Velthoven in Brussel verwacht (Peter had gelukkig broodjes laten aanrukken). Dat betekende: verlofuren opnemen en ’s avonds naar Brussel sporen. Maar het loonde de moeite. Er ontstond een verhit maar diepgravend debat in die werkgroep, en geleidelijk aan raakte de meerderheid in de groep overtuigd van een visie die dicht aanleunt bij wat vandaag de ideologische ruggengraat is van SP.a Rood: “economische democratie” als basisconcept in de socialistische ideologie. Een zeer sterke openbare sector, sterke en onvervreemdbare werknemersrechten en internationale solidariteit versus eeuwige competitie.
Inderdaad, hiermee gingen ze dus “miserie” hebben op het congres. De werkgroep stierf dan ook een stille dood. De sporen van het debat werden in een gedegen Stalin-stijl uitgewist: de laptop van de secretaris van de werkgroep werd gestolen op de trein. En op de congressen van maart 2006 en januari 2007 werd het cruciale thema "economie" zelfs helemaal onaangeroerd gelaten, kwestie van geen "miserie" te hebben.
Dat alles was natuurlijk niet van aard om het vertrouwen van de partijleden in de leiding te versterken. Die betreurenswaardige manier van werken, het zich voortdurend omringen met mensen die het eigen gelijk herbevestigden en het zich afsluiten van de sociale realiteit leidde niet enkel tot het debacle van 10 juni. Het leidde ook tot mijn merkwaardig succes in de strijd om het voorzitterschap van de partij: vanuit het niets en zonder één enkel steunpunt in het partijapparaat haalde ik 34 procent van de stemmen. In Antwerpen waar de leden me beter kennen haalde ik 59 procent. En dat in de gezagsgetrouwe partij die de SP.a altijd geweest is.
De lijdensweg van mijn partij is niet voorbij. Gelukkig worden onder de leiding van Caroline Gennez en Dirk Van der Maelen de eerste schuchtere lessen getrokken. Op de partijraden wordt er weer geluisterd naar de afdelingsvoorzitters en -secretarissen. Het kleuterige ledenblad “Tapas” werd uit de handel genomen en vervangen door een inhoudelijk iets sterkere “KaDee” (Kd. Wat staat voor het gedurende vele jaren als oubollig beschouwde “Kameraadschappelijk”).
Ik zal hen in die koerswijziging steunen.
Het grote werk ligt echter nog voor ons: de inhoudelijke vernieuwing. De SP.a zal zichzelf pas aan de haren uit het electorale moeras kunnen trekken door een geloofwaardige plaats in te nemen op de linkerflank van het politieke spectrum. Dat betekent dat we moeten vertrouwen op eigen krachten en inzichten zonder een ongemakkelijk “derde weg” compromis te zoeken met de heersende wereldideologie, het liberalisme. Het betekent onze eigen achterban ernstig nemen zonder ze te willen verleiden met het klatergoud van BV’s. Het betekent ook: geleidelijk aan de nodige afstand nemen van de regeringspraktijk van de afgelopen 19 jaar en dat is jammer genoeg moeilijk en pijnlijk.
Als we in het eerste nummer van Kd. lezen dat de klassieke wegen verlaten moeten worden ben ik daarmee akkoord: de klassieke weg in de SP.a is namelijk de derde weg geworden, de centrumweg.
De tijd is rijp. Er dreigt een wereldwijde kredietcrisis, maar die dreiging verzinkt in het niets tegenover de voedselcrisis en de milieucrisis. De opeenstapeling van deze crisissen toont glashelder aan dat ons sociaal-economisch wereldmodel faalt. Het is de historische taak van socialisten om op deze uitdagingen een antwoord en een alternatief te bieden.
Naar links en dan vooruit !
SP.a Rood had een pak amendementen ingediend. Dat was nochtans niet gemakkelijk geweest. De ontwerpteksten waren pas vrijgegeven net voor de feestdagen, en de deadline voor de amendementen werd gezet op Driekoningen.
Ik had echt geen zin om na een overvolle werkdag naar het zogenaamde “debat” te gaan. Sinds de “managers” het in de partij voor het zeggen hadden was dat immers vooral een top-down gebeuren. Een distributie van marsorders. Bijna al onze amendementen voor het congres van maart 2006 waren neergemaaid door de mitrailleursnesten van het partijapparaat.
Een rondje hardlopen in het Deurnese Rivierenhof gaf me toch de nodige moed om naar het jeugdcentrum Trix in Borgerhout te trekken. Ik had niets voorbereid. Er waren andere SP.a-Roders afgekomen, zij het ook onvoorbereid. Tot onze grote verbazing werden onze amendementen aan de ingang aan de congresgangers uitgedeeld. Johan gaf ons vrijwel onmiddellijk het woord. Een week later zat ik in Brussel op de resolutiecommissie en een pak SP.a-Rood amendementen werd daar in de strakke regie van het congres van 27 januari in de Antwerpse Zuiderkroon opgenomen. Waaronder ook een genetisch gemanipuleerde versie van hét amendement dat heel het congres zou kleuren: er moesten opnieuw “arbeiders” op de lijsten staan (“Politiek is te veel een zaak van hoger opgeleiden geworden” luidde ons amendement, maar Johan stak ons bij wijze van spreken links voorbij met zijn arbeiders). Op 10 juni zou echter blijken dat het te weinig was en te laat: de breuk met de syndicale achterban zal pas definitief gelijmd kunnen worden door een inhoudelijke correctie, dat wil zeggen terugkomen op de sociaal-economische stellingen die de partij verdedigde ten tijde van het Generatiepact.
Gisteren las ik in een voorpublicatie in De Standaard uit “De Zestien is voor U” wat er die dagen achter de SP.a schermen gebeurde. Een eerste poging van Vande Lanotte om met behulp van BV’s en een structurele binding met een aantal middenveldorganisaties tot een superpartij te komen was op de klippen gelopen. Er was dringend een arbeidersdraai nodig om de leemte op te vullen. De SP.a-Rood amendementen kwamen daarbij van pas.
De agenda’s van de linkerzijde in de partij en die van de top lopen zelden samen. In die bijzondere dagen dus wel. Daar ben ik uiteraard niet rouwig om. Ten gronde moeten we ons echter de vraag stellen of een BV-operatie en het uitrollen van een rode loper voor de middenveldorganisaties de partij had kunnen redden op 10 juni. Om met dat laatste te beginnen. Ik heb het altijd een bijzonder naïef idee gevonden te denken dat organisaties zoals 11.11.11 of Test-Aankoop zich met één politieke partij zouden willen vereenzelvigen. Om tactische redenen ging SP.a Rood op 27 januari 2007 akkoord met het concept van een open actiepartij. Twee maanden later testten we het concept in de praktijk uit door met een lokaal buurtcomité de steun van de nationale SP.a te vragen tegen de sluiting van een postkantoor in Deurne Noord. We kregen nul op het rekwest. Het concept was duidelijk niet bedoeld om geconsumeerd te worden aan de basis, maar enkel aan de top. Alléén kreeg men op topniveau de hoofdrolspelers niet over de brug…
“De zestien procent zijn voor U”
Het aantrekken van BV’s dan. Dit soort goedkope stemmenronselarij hadden we al jaren geleden achter ons moeten laten. Een BV op de lijst zetten kan enkel dienen als kersje op de taart, op een ogenblik dat je als partij door je inhoud en je politieke actie de wind in de zeilen hebt. En dan nog op voorwaarde dat de BV met hart, ziel en vooral verstand volledig méé is met het partijprogramma. Als deze voorwaarden niet vervuld zijn dan geef je de kiezer eerder het signaal dat je hem niet voor vol aanziet.
Er waren trouwens al eerdere tekenen dat het “partijmanagement” een vreemde visie heeft op kiezers en partijleden. De afgelopen tien jaar kregen de partijleden vaak de indruk dat ze in de weg liepen als het erop aan kwam om de kiezer te bereiken. Het partijlid was blijkbaar enkel de drager van allerlei oubollige ideeën die het contact met wat er leeft in de samenleving verhinderen. Het strekte dan ook tot aanbeveling om vooral géén partijkaart te hebben als je het wou maken in de SP.a. In een no time schopten deze mensen het tot partijvoorzitter, burgemeester of staatssecretaris. Tegelijk schopten ze de SP.a terug tot zestien procent van het electoraat.
De houding van de partijleiding tegenover de leden is een indicator van haar houding tegenover de kiezer. Wie de partijleden niet ernstig neemt zal ook de kiezer niet ernstig nemen.
In de bewuste voorpublicatie lezen we:
De werkgroepen die het Pro-congres voorbereiden, hebben al stapels teksten gebaard. 'Zorg dat je van dat congres afgeraakt, want je gaat er miserie mee hebben', vertrouwt Stevaert zijn opvolger toe. De nieuwe voorzitter laat alles in de vuilnisbak kieperen. Het congres wordt voor onbepaalde tijd uitgesteld.
Dat “in de vuilnisbak kieperen” passeert hier als een fait divers de revue, maar voor een gewoon partijlid is het een pijnlijke ervaring. Ook die episode heb ik zelf meegemaakt. In 2005 maakte ik deel uit van de werkgroep economie. Voor de werkende mens was dat geen eenvoudige zaak: om 17 uur ’s avonds werd je op het kabinet van Peter Van Velthoven in Brussel verwacht (Peter had gelukkig broodjes laten aanrukken). Dat betekende: verlofuren opnemen en ’s avonds naar Brussel sporen. Maar het loonde de moeite. Er ontstond een verhit maar diepgravend debat in die werkgroep, en geleidelijk aan raakte de meerderheid in de groep overtuigd van een visie die dicht aanleunt bij wat vandaag de ideologische ruggengraat is van SP.a Rood: “economische democratie” als basisconcept in de socialistische ideologie. Een zeer sterke openbare sector, sterke en onvervreemdbare werknemersrechten en internationale solidariteit versus eeuwige competitie.
Inderdaad, hiermee gingen ze dus “miserie” hebben op het congres. De werkgroep stierf dan ook een stille dood. De sporen van het debat werden in een gedegen Stalin-stijl uitgewist: de laptop van de secretaris van de werkgroep werd gestolen op de trein. En op de congressen van maart 2006 en januari 2007 werd het cruciale thema "economie" zelfs helemaal onaangeroerd gelaten, kwestie van geen "miserie" te hebben.
Dat alles was natuurlijk niet van aard om het vertrouwen van de partijleden in de leiding te versterken. Die betreurenswaardige manier van werken, het zich voortdurend omringen met mensen die het eigen gelijk herbevestigden en het zich afsluiten van de sociale realiteit leidde niet enkel tot het debacle van 10 juni. Het leidde ook tot mijn merkwaardig succes in de strijd om het voorzitterschap van de partij: vanuit het niets en zonder één enkel steunpunt in het partijapparaat haalde ik 34 procent van de stemmen. In Antwerpen waar de leden me beter kennen haalde ik 59 procent. En dat in de gezagsgetrouwe partij die de SP.a altijd geweest is.
De lijdensweg van mijn partij is niet voorbij. Gelukkig worden onder de leiding van Caroline Gennez en Dirk Van der Maelen de eerste schuchtere lessen getrokken. Op de partijraden wordt er weer geluisterd naar de afdelingsvoorzitters en -secretarissen. Het kleuterige ledenblad “Tapas” werd uit de handel genomen en vervangen door een inhoudelijk iets sterkere “KaDee” (Kd. Wat staat voor het gedurende vele jaren als oubollig beschouwde “Kameraadschappelijk”).
Ik zal hen in die koerswijziging steunen.
Het grote werk ligt echter nog voor ons: de inhoudelijke vernieuwing. De SP.a zal zichzelf pas aan de haren uit het electorale moeras kunnen trekken door een geloofwaardige plaats in te nemen op de linkerflank van het politieke spectrum. Dat betekent dat we moeten vertrouwen op eigen krachten en inzichten zonder een ongemakkelijk “derde weg” compromis te zoeken met de heersende wereldideologie, het liberalisme. Het betekent onze eigen achterban ernstig nemen zonder ze te willen verleiden met het klatergoud van BV’s. Het betekent ook: geleidelijk aan de nodige afstand nemen van de regeringspraktijk van de afgelopen 19 jaar en dat is jammer genoeg moeilijk en pijnlijk.
Als we in het eerste nummer van Kd. lezen dat de klassieke wegen verlaten moeten worden ben ik daarmee akkoord: de klassieke weg in de SP.a is namelijk de derde weg geworden, de centrumweg.
De tijd is rijp. Er dreigt een wereldwijde kredietcrisis, maar die dreiging verzinkt in het niets tegenover de voedselcrisis en de milieucrisis. De opeenstapeling van deze crisissen toont glashelder aan dat ons sociaal-economisch wereldmodel faalt. Het is de historische taak van socialisten om op deze uitdagingen een antwoord en een alternatief te bieden.
Naar links en dan vooruit !
maandag 10 maart 2008
HET LAATSTE NIEUWS: 'Ik blijf de luis in de pels van Janssens'
SP.A-Rood, de linkse denktank van de SP.A, blaast vandaag verzamelen. Boegbeeld Erik De Bruyn voorspelt met de afschaffing van de betaalde lunchpauze voor het Antwerps stadspersoneel alvast een hete herfst in de Scheldestad. 'Maar bestempel me niet als een anti-Patrick Janssens-icoon. Ik ben het zelfs dikwijls met hem eens. Ik vind hem zelfs een goede manager. Maar de politieke leiding van de Antwerpse Stadspartij laat hij beter over aan mensen die daar iets van kennen', zegt Erik De Bruyn. (Kris Goossenaerts.)
Dat Erik De Bruyn, spreekbuis van SP.A-Rood en dé grote uitdager van Caroline Gennez bij de SP.A-voorzittersverkiezingen enkele maanden geleden, café Noorderterras uitkiest als plaats voor het interview, is 'toeval.' Want het is wel de tegenpool van café Zuiderterras, dé favoriete stek van burgemeester Patrick Janssens. 'Ik ben het zelf dikwijls met hem eens. Maar ik blijf de luis in de pels van de partijleiding in Brussel en Antwerpen, als verdediger van de basis', zegt hij aan de vooravond van het groot strijdfeest van SP.A-Rood, vandaag in Mechelen.
Het stadsbestuur Janssens II maakte een kruis over de betaalde middagpauze voor de ambtenaren. De acties waarbij u vooraan op de barricade stond, lijken doodgebloed?
Erik De Bruyn: 'Ik denk niet dat de ambtenaren dat geslikt hebben. Er zijn deze maand onderhandelingen over hoe ze dat gaan invoeren. Als die voorstellen van het stadsbestuur niet in goede aarde vallen, sluit ik nieuwe acties zeker niet uit. Maar los daarvan vind ik het een heel ongezonde maatregel om dat halfuurtje af te schaffen. Ten eerste omdat het aan de mensen in de jaren zeventig werd gegeven, in ruil voor het overslaan van een loonsverhoging. Dan moeten ze nu dat loon maar teruggeven ook.'
Zo'n betaalde schaft bestaat nergens.
'In de praktijk blijven de meeste ambtenaren gewoon doorwerken tijdens de middag en eten ze hun boterhammekes tussendoor. Ondertussen blijft het loket bemand, en de bibliotheek wel open. Als je deze mensen niet meer doorbetaalt, zullen ze niet langer werken. Dan zul je een heel systeem op poten moeten zetten om die loketten en bibliotheken open te houden.'
Dan moeten jullie toch heel blij zijn, want je kan nu rustig je middaglunch nemen?
'Tja... natuurlijk. Maar in de praktijk worden de bevolking en de dienstverlening het grote slachtoffer. In veel andere gemeentes bestaat deze betaalde schafttijd inderdaad niet. Maar daar gaan de loketten 's middags gewoon dicht. Antwerpen maakt daar net het verschil, met een heel goede dienstverlening.'
Vergeef me dat ik dat ongeloofwaardig vind. Het gaat natuurlijk om het personeel dat dit extraatje verliest.
'Ook, het gaat over de twee. Het is toch niet verkeerd naar gemeenschappelijke belangen te zoeken, voor wie achter het loket zit en voor wie daar staat aan te schuiven. Kijk, het is duidelijker dat de dienstverlening ingewikkelder wordt en dat de stad waarschijnlijk meer mensen moet aanwerven. Op het einde van de rit zal het misschien zelfs duurder worden.'
Het ACV slikte deze pil al, de ACOD half en eigenlijk voert alleen de VSOA soms nog actie.
'Het ACV heeft de slechte gewoonte zijn achterban niet te raadplegen. De ACOD heeft wat dat betreft toch een betere cultuur. Misschien ook niet perfect, maar onze ACOD vertolkt toch meer wat er bij de mensen op de werkvloer leeft. Vergeet niet dat dit past in een hele evolutie van de jongste jaren, waarbij het stadspersoneel de ene inlevering na de andere moest slikken. Terwijl er steeds minder mensen bij de stad werken. We komen van 15.000, in de jaren tachtig, tot 7.000 nu, terwijl het takenpakket alleen maar toenam. Dat is het zoveelste negatief signaal van het stadsbestuur: jullie werken niet hard genoeg, jullie zijn luieriken.'
Wat vindt u van het hoofddoekenverbod achter het loket?
'Persoonlijk ben ik het daar 100 procent mee eens, al vind ik het heel spijtig dat deze discussie zo'n proporties heeft aangenomen. Uiteindelijk gaat het over een heel marginaal fenomeen, slechts enkele mensen op 7.000ambtenaren. Een openbare dienst moet zich niet enten op de emancipatie van moslimvrouwen. Als het dragen van een hoofddoek daar trouwens al toe zou bijdragen. Maar dan nog. Een openbare dienst heeft een neutraal karakter en maakt deel uit van een seculiere overheid. Het is niet dat moslimvrouwen verboden wordt om een hoofddoek te dragen. Niemand is verplicht om te solliciteren bij de stad, laat staan voor een functie aan een loket. Zelfs bij de stad zijn er nog voldoende mogelijkheden voor deze vrouwen.'
Maar nu wordt het verbod zelfs uitgebreid naar het stadsonderwijs en dat ligt zelfs binnen de SP.A moeilijk?
'Ik blijf achter het principe staan. Het aantal mensen van vreemde origine neemt toe. Op zich vind ik dat geen enkel probleem. Maar waar we wel voor moeten zorgen is dat er tussen al die mensen met al die verschillende culturele en religieuze achtergronden toch gemeenschappelijke afspraken zijn. Een aantal bindmiddelen, normen en waarden die iedereen in deze gemeenschap deelt. We moeten daar heel duidelijk over zijn, onder meer over het seculiere en neutrale karakter van een openbare dienst. Als we elke gemeenschap rechten geven om volgens eigen religieuze en culturele normen te leven, dat heb je op de duur een compleet versnipperde en verbrokkelde maatschappij.' 'Kijk, ik ben net terug als waarnemer van de verkiezingen in Pakistan. In deze islamitische republiek zitten er geen vrouwen met een hoofddoek achter het loket. Dat is daar verboden, in een functie als ambtenaar.'
De Stad is voor A, voor iedereen dus, maar ondertussen werken er amper vier procent allochtonen bij de stad?
'Dat heeft niets te maken met de hoofddoek. Wel schort er iets aan het aanwervingsbeleid. Al zit er ook iets fout bij de opleiding van allochtone jongeren. Daar moeten we extra inspanningen leveren.'
De Antwerpse SP.A schrapte zelfs 'socialisme' uit haar naam: de Stadspartij. Voelt u zich daar nog wel thuis?
'Jawel hoor, wanneer ik met de gewone leden praat. Al voel ik me al veel minder op mijn gemak bij de mensen die daar nu de plak zwaaien. Al mogen we dat ook niet karikaturiseren. Men maakt van mij gemakkelijk een anti-Patrick Janssens-icoon, maar dat neemt niet weg dat ik het op veel vlakken met hem kan vinden.'
Zoals?
'In het hoofddoekendebat bijvoorbeeld. Maar ook hoe hij de afgelopen jaren de stad heeft bestuurd. Als stadsmanager heeft hij heel wat goede zaken op de sporen gezet, de stadsontwikkeling bijvoorbeeld. Maar een goede stadsmanager is nog geen goede politieke leider. Hij moet in dat verband maar eens een keuze maken, want ideologie is niet zijn sterkste kant. Hij voelt zich goed in zijn vel als burgemeester, maar hij moet daarnaast ruimte laten voor mensen die de politieke leiding nemen over de Antwerpse SP.A. Mensen die daar iets van kennen.' 'Hij heeft dat zelf duidelijk gemaakt bij de gemeenteraadsverkiezingen, toen hij zijn Patrick-campagne los van de SP.A voerde. Ik wil hem dan ook vragen daar consequent in te zijn. Er zijn mensen die de kans moeten krijgen om het voortouw te nemen binnen de partij.'
U dus?
'Niet alleen ik, er zit heel veel politiek talent bij ons. Ik verwijt zijn dictatoriale aanpak, als manager. Bij de stad mag dat misschien, het is toch een beetje een bedrijf. Maar niet bij de SP.A, het is nefast dat hij daar overal zijn mannetjes en vrouwtjes posteert. Door alles te controleren maak je een partij monddood. Terwijl het bestaansrecht, de meerwaarde van de partij, juist is om te vertalen wat er bij de mensen leeft. De kunst van een partijleider is de vinger aan de pols houden, te weten wat er bij de basis leeft.'
Maar hij boekt wel succes bij de verkiezingen?
'In 2006 haalde hij een grote verkiezingsoverwinning. Maar we hebben intussen dat Vlaams Belang nog geen millimeter teruggedrongen. We zijn er nog altijd niet aan toe die achterban - onze achterban van vroeger - terug te winnen. Dat is het politiek project waar ik voor sta.'
Ik hoor Janssens altijd bezig over stadsontwikkeling, maar zelden over sociale vraagstukken? Voert de stad een rechts beleid?
'Dat heeft zijn geschiedenis. Tien jaar geleden moest er een grote coalitie tegen het Vlaams Blok gesmeed worden. Waar hebben al die partijen zich in kunnen vinden? In citymarketing en stadsontwikkeling. Er is niets mis mee dat er opnieuw positief over Antwerpen wordt gepraat. Maar op een gegeven ogenblik bereik je de grenzen van de citymarketing. Dat gebeurt nu. We floreren opnieuw, er wordt in Antwerpen geld verdiend als slijk. Maar heel wat sociale problemen raken niet opgelost. Nu moeten we de opbrengsten van de stadsontwikkeling doorsluizen naar de sociale noden. Door opnieuw te investeren in sociale woningbouw, in duurzame tewerkstelling, in onderwijs. Anders krijgen we een Antwerpen met twee snelheden, met grote sociale tegenstellingen.'
U vereenzelvigt u voortdurend met de basis? Maar wie vertegenwoordigt u?
'In Antwerpen hebben toch 60 procent van de leden op mij gestemd.'
Ernstig nu, denkt u dat Bob Cools of Maya Detiège écht achter u staan?
'Die twee vormen geen 60 procent. Het is niet zo dat die aan de leden kunnen zeggen: jij, jij en jij..., jullie moeten zo stemmen. Natuurlijk waren er veel mensen die rekeningen hadden te vereffenen met deze partijtop. Ik kan natuurlijk niet in de hoofden van de mensen kijken, maar probeer toch zoveel mogelijk te luisteren en te vertolken wat er leeft. Daarom heb ik zoveel mensen achter mij gekregen bij de voorzittersverkiezingen.' 'Waarom stelt men deze vraag trouwens nooit aan Caroline Gennez? Er zijn veel meer partijleden die om opportunistische redenen en om den brode op haar stemden: kabinetsmedewerkers en andere personeelsleden binnen en buiten de partij die voor het heersende regime stemden. Als je dat in rekening brengt, heeft zelfs 100 procent van de basis op mij gestemd.'
Ik zie dat u ook hét nieuwe politieke speeltje hebt: een blackberry?
(lacht) 'Je moet de technologie van het kapitalisme gebruiken om het kapitalisme te bestrijden.'
- Nationale bijeenkomst van SP.A-Rood, vandaag tussen 13.30 en 17.30uur in het Cultureel Centrum, Minderbroedersgang 5, in Mechelen.
zaterdag 8 maart 2008
DE STANDAARD: 'Links moet werken aan geloofwaardigheid'
MECHELEN - Sp.a Rood heeft zaterdag een nationale bijeenkomst gehouden in het Cultuurcentrum Mechelen waar gesproken werd over goedkope energie, goed wonen en meer koopkracht. Volgens Erik De Bruyn, spreekbuis van Sp.a Rood, was de boodschap duidelijk. 'De bedoelingen van de linkse vleugel zijn goed, maar er moet gewerkt worden aan de geloofwaardigheid.'
Sp.a Rood had een hele schare sprekers uitgenodigd voor de nationale bijeenkomst, die een debat op gang moest brengen over goedkope energie, betaalbaar wonen en grotere koopkracht.'De opkomst was enorm en het is algemeen duidelijk worden dat sp.a en de linkerzijde in het algemeen nog veel steken laat vallen', aldus Erik De Bruyn. 'En het is ook duidelijk geworden dat de mensen er wakker van liggen, want er ontstond een heel debat.'
Energie was een van de thema’s van de namiddag. 'Sp.a verdedigt het uitstappen uit de kernenergie en wij doen dat ook, maar langs de andere kant hebben we ook begrip voor zij die het niet geloofwaardig vinden. Er moet immers een alternatief klaar staan. Je lost het niet alleen met windmolens op.'
Ook op vlak van woningen had sp.a Rood een kritische noot en dan vooral naar Antwerpen toe. 'We hebben daar een socialistische schepen, maar we zien wel dat er een bouwstop is ingevoerd voor sociale woningbouw en dat er geen budgetten voorzien worden', aldus De Bruyn, die er ook nog op wees dat de stakingen die recent zijn uitgebroken voor meer koopkracht vanuit de basis zijn gegroeid en niet altijd door alle vakbondssecretarissen ten volle werden gesteund, al dan niet door druk vanuit directies van bedrijven.
(mcu)
donderdag 6 maart 2008
HET LAATSTE NIEUWS (editie Mechelen): SP.A Rood klaagt inflatie aan
SP.A Rood houdt zaterdag een nationale bijeenkomst in Cultuurcentrum Mechelen om haar standpunten over wonen, energie en de stijgende prijzen verder uit te diepen. Alle socialisten, syndicalisten en politiek dakloze linksen zijn er welkom en kunnen er het woord voeren. Info: www.sp-a-rood.be. (WVK)
Abonneren op:
Posts (Atom)